թէ հայ գրողներու գործերուն տիրապետման մասին՝ միշտ մէջբերումներով:
2. ՛՛Գրականութեան Գործառութիւնը՛՛
— «Գործառնութիւնը գրական որեւէ ստեղծագործութեան ՛՛Կենսագրութիւնն՛՛ է, նրա ճակատրագրի պատմութիւնը, որ իր մէջ ներառնում է բազմապիսի բաղադրիչներ»:
Օրինակները միշտ պատրաստ են: Խօսքը շեշտուած է Խ. Աբովեանի վէպին շուրջ: Նոյնպէս կը խօսի Տէրեանի գործերուն մասին, Չարենցն ալ ներկայ է իսկ Հրանտ Մաթեւոսեանը՝ ՛՛Նոր պոտենցիալ է՛՛:
— «Սա նշանակում է նաեւ, որ իւրաքանչիւր ժամանակ, ամէն մի նոր սերնդի պահանջով նախորդ շրջանից եկող գիրքը ՛՛քննութիւն է յանձնում՛՛ եւ յաջողութեան դեպքում միայն շարունակում է ճանապարհը դէպի պատմութեան յաջորդական փուլեր… մի քանի սերունդների բարեհաճութեան արժանացած ստեղծագործութիւնների բարհաճութեան արժանացած ստեղծագործութիւնները մշտական տեղ են գրաւում համաշխարհային մշակոյթի գանձարանում»:
3.—«Խորհրդածութիւններ Գրիգոր Պըլտեանի» ՛՛Հայկական Ֆուտուրիզմ՛՛ գրքի մասին եւ նրա առիթով»
Ահա հեղինակին բնորոշումը հայկական ֆուտուրիզմի ապագայապաշտութեան մասին, որուն շուրջ ծաւալուն երկասիրութիւն մը հեղինակած է արձակագիր Գրիգոր Պըլտեանը:
Տանք Քալանթարեանի կարծիքը.
—«20-րդ դարի 10-20-ական թուականներին հայ գրականութեան մէջ ապագայապաշտութիւն (ֆուտուրիզմ) թէ՛
