Ախր ես ինչպէ՞ս ապրեմ առանց ինձ»։
Այս սքանչելի ասացուածքի ուժ ունեցող երգին ահա հակադրութի՞ւն արդեօք.
|
Անմիջական տրամադրութիւն ստեղծող բանաստեղծութիւններ արտագաղթողներու, թռչուններու եւ մարդոց մասին։ Սիրտի ճենճերում կայ Սահեան բանաստեղծին մէջ ի տես եւ ի լուր Հայոց զանգուածային արտագաղթին.
–«Ախր ես ինչպէ՞ս ապրեմ առանց ինձ»։
Հրանտ Մաթեւոսեանը գրած է.
–«Պարւում է նախ մշակոյթը, ապա միայն երկիրը»։
Սահեանի բանաստեղծութիւնները հսկայական պատուարներ են մշակոյթի կորուստին դէմ, առաւե՛լ, մշակոյթ են։
Զայդ կը շեշտէ Քալանթարեաևը այս էջերուն վրայ վահանովը անկոտրում Համօ Սահեանին։
Լ. Խեչոյեանը եւս հայ ժողովուրդին վահանը, եսը պահելու, եսը հնչեցնելու ելաւ՝ կանխահաս մահը ըմբերանելով։
Քալանթարեանի վկայութիւնը այս մասին.
-« ՛՛Մհերի Դռան Գիրքը՛՛ վէպում Լ. Խեչոյեանը հայկական ժողովրդական էպոսում եւ մասնաւորապէս Մհերի կերպարում բացայայտում է օրինաչափութիւններ, որոնք ժողովրդի հազարամեակների ընթացքում կտակած փորձի արդիւնք են,
