Էջ:Մաքսիմ Գորկի ֊ Բանաստեղծություններ և լեգենդներ.djvu/209

Վիքիդարանից՝ ազատ գրադարանից
Այս էջը սրբագրված է

Պավլինը դանդաղ, մեքենայաբար դիմում է

մութ սենյակը


ՄՈՐՈՒՔԱՎՈՐ (ուրախ) Ո՞ւր, ո՞ւր, ո՞ւր, ձերդ

սրբությո՛ւն: ՉԷ՜, չէ՜ դուք, լավ է, բոլորդ Էլ նստեք

էստեղ,իսկ ես ձեզ ղարաուլ կքաշեմ:


ԵԼԻԶԱՎԵՏԱ Չհամարձակվե՛ք ձաղրել:

ՄՈՐՈԻՔԱՎՈՐ Ո՞նց թե: Դե ես Էդ չե՛մ Էլ

իմանում,այսինքն ձաղրել, չե՛մ Էլ սիրում: Էդ ես հանաք

եմ անում, չունքի որ շատ ուրախ...Դուք Էն

բանր. Մի՛ք սրտնեղվի, դի՛նջ նստեք։ Այ, գինի

անուշ արեք...Հե՜շտ գործ է,ձեզ ծանոթ..


Սկսվում Է խուգարկո թյունը:

ՎԱՐԱԳՈՒՅՐ