Կը գտնենք, որ ամէն ինչ ըսուած է ճշմարիտի սահմանին մէջ՝ ազատ մտածողի հոգեկանութեամբ, առանց դիմելու չափազանցութեան կամ ցեխարձակումի։ Մէկ խօսքով Յակոբեանական անմեղութեամբ՝ հեռու չարակամութենէ։
⁂
«Թուրքերը ամէն ինչ արեցին մինչեւ վերջին հայը ոչնչացնելու իրենց ծրագիրը իրականացնելու համար, միայն Ռուսական Կայսրութիւնը նոր անունով Սովետական Միութեան ստեղծումը խանգարեց իրենց ծրագիրը։
Այսուհանդերձ վերացե՞լ է հայ ժողովուրդի գոյութեան սպառնացող վտանգը»:
Չարիքի դիմաց Յակոբեանը կը բարձրացնէ հայ հանճարը։
«Թամանեանը իր կեանքով եւ ստեղծագործութեամբ ոչ միայն հայ հանճարի բարձրագոյն ներկայացուցիչն Է այլեւ ողբերգութեան կատարեալ մարմնացում, որովհետեւ իր ստեղծագործութիւնը իր մահովը կիսատ մնացած՝ աղաւաղւում եւ ոչնչացւում Է։
Այստեղ լրիւ մերկ երեւում Է հայու իսկական նկարագիրը՝ իբրեւ խորունկ հիւանդութիւն, եւ այդ հիւանդութիւնը կոչւում է կիսատ-պռատաթիւն, մի գործ մինչեւ աւարտ հասցնելու անկարողութիւն։
Ոչ մի պարագայի չի՛ կարելի մեղադրել Թամանեանը՝ որ Սուրբ մըն Է։ Ինքը երազել Է եւ նախագծել մի քաղաք՝ որ պիտի ըլլար հայ ժողովուրդին ուժը, հպարտութիւնը՝ ամբողջ մարդկութեան աոաջ։ Այսօրուայ բառերով, Թամանեանի
