Էջ:Յուշագրութիւն, Թորոս Թորանեան.djvu/8

Վիքիդարանից՝ ազատ գրադարանից
Այս էջը սրբագրված չէ

Ամէն ամէն օր Կը պատմէք մեզի՝ Որ թիւրքերը միշտ Հողերը մեր կը գրաւեն... Անոյշիկ մամ, ես ամէն օր Տոպրակ-տոպրակ Մեր հողերը պիտի բերեմ...,, –..Եկ պաչիկ մը տուր այսօր ինծի՝ Որ տոպրակներ ու տոպրակ տամ, Անոյշ, անոյշ, անոյշ բալիկ..։

       ԱՐԴԷՆ

Արդէն հարիւր տարի, Արդէն հազար տարի, Լաց հեղեցինք այնքան՝ Գետերու պէս ելման, Որ աչքերը մեր Լոյսեր վառման՝ չորցան։ Հին ցաւը մենք պահենք Առանց լաց ու կոծի՝ Ու լուսացող օրուան մէջ ջինջ, Երգենք երգերն անշէջ Հայոց Աստծոյն՝ Ճշմարիտի, լոյս ովկեանի Մհերը մեծ յաւիտենի։

           5