Էջ:Պատմութիւն հայոց.djvu/116

Վիքիդարանից՝ ազատ գրադարանից
Այս էջը սրբագրված չէ

ցւոց, որ գերեաց զՀրեայս։ Եւ սորա ասեն զմի ի գլխաւորաց Եբրայեցւոցն գերելոց խնդրեալ ի Նաբուգոդոնոսորայ՝ Շամբաթ անուն, ածեալ բնակեցոյց յերկրիս մերում մեծաւ պատուով․ եւ ի սմանէ ասէ պատմագիրն լինել զազգն Բագրատունեաց, եւ հաւաստի է։ Բայց թէ ո՛րպիսի ջան եղեւ թագաւորացն մերոց՝ զնոսա ի պաշտօն կռոցն խոնարհեցուցանել, եւ կամ թէ քանի՛ք եւ ո՛յք ոմանք ի նոցանէ որք աստուածպաշտութեամբ վճարեցին զկեանս՝ յետոյ պատմեսցուք ոճով։ Քանզի ասելն ոմանց անհաւաստի մարդոց, ըստ յօժարութեան եւ ոչ ըստ ճշմարտութեան, ի Հայկայ զթագադիր ազգդ Բագրատունեաց լինել։ Վասն որոյ ասեմ․ մի՛ այսպիսեաց յիմար բանից հաւանիր․ զի եւ ոչ մի շաւիղ կամ ցուցումն գոյ նմանութեան յասացեալսդ՝ որ զարդարութիւն ակնարկէ․ զի ի բայ բանից եւ անոճ իմն յաղագս Հայկայ եւ նմանեացն կակազէ։ Բայց ծանի՛ր, զի Սմբատդ անուն, զոր յաճախ Բագ