Էջ:Պատմութիւն հայոց.djvu/41

Վիքիդարանից՝ ազատ գրադարանից
Այս էջը սրբագրված չէ

սաղայ կեցեալ ամս հարիւր վաթսուն եւ հինգ՝ ծնանի զՂամեք․ Ղամեք կեցեալ ամս հարիւր ութսուն եւ ութ՝ ծնանի որդի, եւ անուանէ զնա Նոյ։

ՅԱՂԱԳՍ ՆՈՅԻ

Եւ ընդէ՞ր արդեօք զսա միայն որդւոյ անուամբ յորջորջեաց, իսկ վասն այլոցն ամենեցուն պարզաբար ասաց, թէ ծնան․ զորմէ ընդդէմ իմն մարգարէանայ հայրն․ «Սա, ասէ, հանգուսցէ զմեզ ի գործոց եւ ի տրտմութենէ ձեռաց եւ յերկրէ՝ զոր անէծ տէր Աստուած»։ Որ եղեւ ոչ հանգիստ, այլ ջնջումն որ ինչ միանգամ ի վերայ երկրի։ Ինձ թուի՝ հանգուցանելն դադարեցուցանել է․ իսկ դադարեցուցանելն՝ զամբարշտութիւն եւ զչարիս, սատակմամբ մարդկան զազրագործաց դարուն երկրորդի։ Քանզի գեղեցկաբար ասաց, թէ «ի գործոց մերոց», որ է յանօրէնութեանց, «եւ ի տրտմութենէ ձեռաց», որովք կատա