Սրա մեջը խառնել, իշտահս կոտրել։
Նայի՛ր՝ թե ի՞նչ դառն օրի կհասնիս,
Գլուխդ որ չուտեմ, ե՞րբ կպրծնիս»։―
«Քո՛ գլխիդ ղուրբան՝ մեղքս ինձ բաշխի՛ր,
Արածս լավ տե՛ս, հետո ինձ պատժի՛ր։
Քո ջուրն պղտորիլ ի՞նչպես կարող եմ,
Հարիր ոտ հեռու քեզանից ցած եմ։
Իմ հադդս ի՞նչ ա, որ էդ բանն անեմ,
Ու քո մեծության աչքիցը ընկնիմ»։―
«Թշվա՛ռ՝ ուրեմն ե՞ս եմ սուտ ասում,
Էդպես լիրբ՝ բերանդ ի՞նչպես ես ցրվում։
Էս թողանք, անցած տարին դո՞ւ չէիր,
Որ ինձ՝ հենց էս տեղ փիս խոսք ասեցիր,
Սիրտս կոտրեցիր։
Հենց գիտես, էստոնք ես մոռացե՞լ եմ,
Ու դրա ջիգրը մեկ օր հա՞նիլ չեմ»։―
«Տե՛ր իմ և աստված՝ էս ի՞նչ լսեցի,
Տարիս թամամ չի. քեզ ո՞նց վնասեցի»։―
«Բաս քո ախպերն էր»։― «Ախպեր էլ չունիմ»։―
«Բաս խնամիդ, կամ կնքահերդ էր։— իմ
Ասածս ասած է։ Ինչ որ էլ անես,
Ազգականներիդ մեկը կըլեր։ Ես
