Ով զոռ ունի, հենց անճարի գլխին
Է քացի տալիս, հանում աչքն, հոգին։
Իր արած մեղքն էլ նրա վզին դնում։
Օրինակ շատ կա էս մեր աշխարքումն։
Գառը մեկ շոք օր աղբրի վրա
Ջուր էր խմում, որ քոռաղադինա
Մեկ սոված գել էլ՝ էն կողմը կամաց
Հոտ առավ, եկավ գառին մոտացավ։
Բայց էլի բանը օրենքով ուզեց
Բռնի, ու հանկարծ գառին ձեն տվեց։
«Հա՞յ դու անզգամ, վատթար կենդանի․
Ի՞նչպես սիրտ արիր՝ իմ խմելու ջրի
Համն ապականել, էսպես պղտորել՝
Էդ մուռտառ դնչովդ՝ էսքան ախպ, զիբիլ
