Վիքիդարանից՝ ազատ գրադարանից
Որ ընչանք նա իր գլուխը լաց կըլեր,
Ռուսվա երեսն ու աչքը կըսրբեր,
Սալդաթն սաղ կճուճ բաքմազն վեր առավ,
Էն գնալն էր, որ գնաց, եդ չեկավ։
―――――――――――
Բանն ընչանք բանի վերջը կհասնի,
Գողը՝ քարվանը կըտա կըտանի.
Թե աչքդ էլ քոռ է, սարհեսաբ բանիդ
Կա՛ց, թե չէ էլածը ջո՛ւր կըդառնա ձեռիդ։
|
|
