Վիքիդարանից՝ ազատ գրադարանից
Փըրկության հավատ, հույս արդարության,
Սեր ազատության վասըն յուր ազգին։
25
Չէ՛, չէ՛, դահիճ չեն լուսավոր ազգեր,
Վըստահենք, նոքա չեն մորթիլ հային,
Չի հուսահատվինք, իմ եղբայր հայեր,
Մեզ էլ իրավունք կուտան մարդկային...
Բայց եթե չի տա՞ն... ո՜հ, այն ժամանակ...
30
Հինգ միլիոն հայեր կազմ ենք ու պատրաստ
Նախնյաց անելով մեզի օրինակ,
Կամ կռվել-հաղթել, կամ ընկնել տապաստ։
|
|
