Վիքիդարանից՝ ազատ գրադարանից
Չի հասկանան վախճան կենաց,
Կույր են եկել՝ կույր երթան,
Կրոնն էլ ինչպես հարք կմեկնեն
60
Նոքա այնպես հասկանան։
Մաքուր կրոնն է, ասեն, պասը,
Ժամուց տալը հարգո հարց,
Կուշտ ուտելը, ճոխ ապրելը—
Այս է վախճան մեր կենաց։
65
Դյուրահավան մեր հայերը
Բարի խրատը լըսելով՝
Չեն վըրդովիլ, ու քեզ կուտան
Լավ կըշտանալ խոր քընով։
Դե՛հ, իմ պառավ մայր Հայաստան,
70
Բընե՛ անուշ ու անդորր.
Այսպես հավերժ քեզ կըկարդան
Ազգ ու ազինք օ՛ր֊օ՛ր-օ՛ր...
|
|
