Էջ:Սայաթ-Նովա, Խաղեր.djvu/23

7

Ուստի՞ գուքաս, ղա՛րիբ բըլբուլ,
Դու մի՛ լացլի, յի՛ս իմ լալու.
Դու վարթ պըտռե, յիս՝ գոզալին.
Դու մի՛ լացլի, յի՛ս իմ լալու:

5 Արի՛, բըլբո՛ւլ, խո՛սի բառըն,
Օխնըվի քու էկած սարըն.
Քի վարթն էրից, ինձ՝ իմ յարըն.
Դու մի՛ լացլի, յի՛ս իմ լալու:

Ման իմ գալի դիդարի հիդ,
10 Վունց ղարիբ բըլբուլ խարի հիդ.
Դու վարթի հիդ, յիս յարի հիդ.
Դու մի՛ լացլի, յի՛ս իմ լալու:

Սալբուի նըման կանանչ իմ,
Ե՛կ, խո՛սի, ձայնիտ ճանանչ իմ,
15 Դու վա՜րթ կանչե, յիս յա՜ր կանչիմ.
Դու մի՛ լացլի, յի՛ս իմ լալու:

Ղա՛րիբ բըլբուլ՝ ձայնըտ մալում,
Յիս ու դուն էրվինք մե հալում,
Սայաւթ-Նովեն ասաց՝ զա՛լում,
20 Դու մի՛ լացլի, յի՛ս իմ լալու:

Արութինի ասած երկու թասլիբ:

8

Խոսկիրըտ մալում իմ արի՝ անարատ, մաքուր իս, ա՛խպեր.
Օսկե փարչումըն լըցըցած անմահական ջուր իս, ա՛խպեր.
Խըմողըն վո՞ւնց կու կըշտանա՝ դուն կաթնե ախպուր իս, ա՜խպեր,
Աշխարքըն ծով՝ դուն մեչըն նավ, ման գուքաս, փըրփուր իս,

ա՛խպեր.

5

Վախում իմ, թե ինձ էլ էրիս անհանգչիլի հուր իս, ա՛խպեր.
Հուր իս՝ էշխով կըրակած,
Խոսկ իմ ասում աոակաց,