գ.
գրիգոր Լոաորչի աոհմը իրրն խոշոր հոզաա( ավհուակւ«ն ւթէաեւ—՚հի՚եաստիակէմս շահեր /հ
աշւ Օռսւ որ/։,թիւ նհքոՏաս, & ազդեցութիաձւ
Եկեղեցին օլ սչեաութիար հր յքիացահ իրար հեաոա
հ»/ ոոլչթանիզմր հնացած, ուձաէէպաա1ոէ։ եկե
7՛—Տիրա՛նի ապթութիւննեքյըւ— կան ագաաճաառ—Շապոլհ երկրորդ, հաչաէանք յուակաե քրիռաոեէութեան դհմւ—Այչիանոսի կաթողի֊
յուհասէր աոհմի դէմէ—գա պահսչահոյակպև֊աղգային կուսակցութիաձւ է, էաաառւրիմ արքունիքին—9արկ ակ սյն կոսսակցութեան գոհերը։—նախարարների բ ա ւքա՚ե ո լ էկյ է
Տրղաա թագաւորը նռ իրԼքք գրիգոր
Լոաասւորձին մեե էէհե կասլուաձներ, նրա յաիրգները աւելացրին այդ հողային Դարսւոութիւնները, Փաւսաոոսի ասելով, ամրողհ աասհ ն հինգ ղաւաոներ էին սլաակաԱում Լուսաւորֆի աոհմին, և դրանք րկր։ ամենագեղեցիկ սյեղերն էին» 1է<ա այն հիէկ>ը, որի վրա հաստատվեց կրօնական գինասաիայի ոյժը, Կաթողիկոսական գահի վրա նսաոզշ
