մի նշանաւոր աշխարհական իշիան էր, մի խոշոր կալուածաաէր, որ ազդում էր ոչ միայն իր սրբազան պաշւոօնով, այլ և էսւ բսաութեամբ ։
Պահսչաևել ժառանգական իշիւանու թունը՝ յայտնի սլարաաւորութիւն էր ժա
ոանդների համար) Լույյաւորչի էքաոանւեե բԸ> ՚1ւիւր՚պէւ գինասաիական նկատումներով, ամուսնացող հոգևորականներ էի՛ն Լսակաւ բացառութեամբ) և նրա՛նց համար աոհմային առաջնակարգ հարց էր արու դարակ ունենալը, Լուսաւորչի /«հք>ք Վրթս>նէսը մեծ մաաաանիւթեան մէջ էր, ինչպէս վկայում է Փաայստոսր։ )ւա հասել էր ծեր ու թեան հասակին, բայց դե» մառանդ չոաձէր։ Երկինքը լսում է ծերոէնոլ պաչանքները և երկու արու դաւակ է շնորհում նրանւ Ղ՛րան
ՏէՏ ,ԴԿԻ՚ե> Ցուսիկին, հայրը շաապոլմ է, նոյն իսկ դեռ ադայ հասակում, ամոռ/Աացևել Խոսրով թագաւորի թոոան հեա, և այդսքի֊
սով ստեղծվում է ազդելու մի նոր միքոց
իտնամիութիւն արքունիքի հետ։ այնուհեաե հայոց կաթողիկոսը ոչ միայն Լուսաւորչի սերունդ պիտի լինէր, այլ և թագաւորական աոհմի ներկայացուցիչներից մէկը, Ալելի բարձր և ազդեցիկ գիրք հաղիւ կարելի լինէր գտնել հայոց իշխանական դասի մէի Դինաստիական պարտաւորութիւնները այն
