ա1գ երկրի պարտաճա՛նաչ քաղաքացիսեր աւելի հարկաւոր են, քա՛ն անկելանոցներ։ Այգպէս պահամնքոլմ էր ոյն իսկ քրիսաոէութեան շահըւ Տդիսւութիւնն էր, որ յա֊
րոճակու,մ էր աՌալ իբրև անէաշա թշնամի ամեն մի ոբութեան, ամե մի բար§նորոգ ված կարգի։ Իսոն փորձեր էին կանգնում ներսէսի աՎԼ, փորձեր, որոնք ակներև ցոյց էին սւալիս թէ բարեգործական օթևան՛ները չեն փրկութինը, բայց ներսէսը անզօր էր իր արածից աւելի՜ն անել և հարկադրված էր ագիտութեան աղէա՚ների դիմաց զոհել ոյն իսկ քրիստոնէսւթեան սկղբոաՖքները։ Ս,ղէտներից ամենամեծը պարսկական կուսակցութիւն՚ն էր բերում։ Փրիստոնէութեակ արաոաքին, ձևական բարգավաճումը, բնականաբար, մեձ ասհաԱգսաութիէՏէ սչիաոի պատճառէր րան։ @ոաՖ$ակֆւտն ադդեցութնԸ չափազա՛նց զօրեղացել էր, նրա դէմ պահանհվում էր կո֊իւ1 արդն ահագին չափերսվ) Եւ ահա մեր պատմութեաոն մէջ դուրս է Դլի» առաջի՜ն հայը, որ սեփակէմն հայրենիքի աւերիչ է հանդիսանում։ ՛հա Մեհ բուժանն է, մի անձ՚նաւորութիէձ, որի մէջ իաացած են պարսկասէր կուսակցութեան բոլոր բնորոչ հայեացքնևրը։ Մ եհրուժանը դէն է գցել քրիսսո՝նէութի ճը և ուղում է ոյժով հաբկադրել որ ամենին ասյդպէս ո/նէան։
