դեոր միապետութեաե չափաարսԱց ազդեցու֊թեան դէմ
նորից լս1բՎԿԻ՝ն կաթողիկոսարանի Լ
արքունիքի յարաբերութինները։ Նորից Լու֊
սաւսրչի տոհմը բողոքողի, դիմադրողի դերի
մէջ մտաւ: Բայց ներսէսր չը կարողացա.
սչղութեսն հասնել իր վէճերի մէչ. մագր Վերք. Դրեց ամԴ եասմեդոս. իշխանաւորի կեանքին։ Մեր պատմութիմհը աւանդում է թէ Պապը թուԵաւորեց ներսէսին, բայց՛ քննադատութիւնը այմմ համարեա ապացու $ել է թէ դա առասպել է, որի մէջ ճշմարաոԼ֊
թի չը կսյ։ Ներսէսի մահվանն հաԱդամաԱք֊
ները ցոյց են տալիս որ թոյն չէ եղել այդ տխուր դկպքի մէչ
Սարսափելի մեղադրա՛նքը, որԻ տակ ճնշված է եղել Պապի յիշաաակը այ սրահ դարեր, յունական կուսակցութեան կողմից է հնարվել։ Այդ կուսակցութիւնը յաս, ծանր հաբուած կրեց Պապի քադասքականութիւնից՝ և նրան Տքնում էր իր այդ թշեամուն հրէչսռոր կերպարանքի մէջ ներկայացնել։ ժամանակակից քննադաս,ութիձ.ը չէր կարող կրկնել այն ամենը, ինչ սարքել է բարեպաշտ կղերականների երեակայութիլկը Պապի վերաբերմամբ։ Փաւստոսը, յունական կուսակցութեան այդ ամհնաչեբմեռանդ ներկայացուցիչը, ոչինչ չէ խնայել մեր լաւադոքս.
I
