իլհր աքի աէ/ներելի սակաւախօսութիա5ւ է պահպասնեչ, երկու֊հրեր մութ բացատրու թ ի ։՝ներ ով է բաայսկանաքյել, այնպէս որ սաացվում է մի այնպիսի տպաւորութիւն։ կարծես թէ նա ականատես չէ եղել, լսել է աոաոհրի գիւտը հհո ու աքի ահդ, հեռաայյր աքի Ժամանակում, և ինքն էլ չը դիէոէ թէ ի՛նչ
պէս է տեղի ունեցել և ի՛նչ բահ է այդ դիւ ւոը, Մենք նոյԼք իսկ չյէ դիտենք հաստատա պէս։ ՞Տւյ է արել Մեսրոպբ. արդեօք հնար&1 է ՝ր տառեր թէ կարդի է բերել եդածներըէ
Կայ նոյն իսկ աւելի ցւս։ ւսլի մի պասկ ասոաթիւն։ Էր ուսուցչին Կորիաձաը ամեն աոեղ աԱուաԱում է Մաշտոց, մինչդեռ Մովսէս Խորենացու պատմութեան մէջ նա անուանված է և Մհսրոպւ հայ ազգը դարերի ընթացքում ընդուՏւել և նուիբագործել է այս վերքին ա՛նունը ), որ, իհարկէ, չէ կարող Խորենացու հնարածը լիներ Այո ա՛նուն֊
ների։/ /էրն է իսկակսէԱը,չր դիտենք։ Էւ
«•V էչ մի փաստ է, որ ցոյց է տալիս թէ աքեր մեծ հերոսի կեանքը լալ յայտնի չէ
) օյգ Իև պաաէաուավ ժե\ք էլ մեր այս աչ իալթեսձ, մէջ գ՞րձ ե՚Աք աձոլմ Մեսրոպ աոճ,լ,
էրրե բե դհ անր«ւ թե ՚։ ձա՚Աօթ և սիրելի հի սճաաձւէ
