քքհւսեէ 1/ա ինքն էլ անձամբ սիրում էր ճրդնաւորական կեաԱքը ն հիէ&եց պԱասչասէականների մի ասաւանձին կարգէ որի հետ ինքն էլ ենթարկում էր իր անձր իւիսա պահեցո
դութիւնների և գրկանքներիւ Եւ նրա Օրինակըք դուց։ և աուահարկութիւնրք երեիք մեծ ագդձէքութիւն արաւ արրունի դիւանադպրի վրաւ Մեսրոպը թոգձց իր պաշաքքնր, հոգնո բական կոչում սսյացաւ, ասրս պևցալ սՏնա֊
պասւական կրռնաւոլՕւերի կարդր, դարձաւ
մշտական սւղօթքների և գբկակքերի մէջ ապրող մի ճդնաւոր,
Բայց մենք չը պէտք է եր1ւակայենք Մեսրոպին մի այնպիսի ճգնավոր, որ բեդ միշա հեռանում է աշխարհից, կարվում է մարդկութիւնից ն անապաաի ու անյայտութեան մէջ կաաոարեալ ինքւեամոոացութեան հասնելով՝ իր հոգու փրկութեպկ համար է աոանչվում, Ծ եսրոպը մարդկանցից չը հեռացաւ. հաւաքելով աշակերտներ, նա սկսեց ման դալ մարդկանց միաքը լունաւոլւելու, քրիսսւոնէութիւն քարոզելու համար։ Տը գի՛ չոենը, նրանից Աէոահ եղնլ են հայ հոդևորա կաննելI, որոնք կատարում էին այսպիսի ա ռաքելութիւններյ թէ ոչ» Կարելի է յամենայն դէպս ասել որ Մեսրոպի պէս աազանդաւոր միսիօնար դեռ չէր եղել հայերի աէէքւ նա գին ված էր թէ անշէչ եռանդով և թէ հազուա֊
