ղԻց էքէ,ոէ՛ վերահայ ասհաշտ, կրօնամոլ հայ՜ եացքը ւքէաաա1ւ հարցերի,մանաւանդ քրիս ձոոնեաների վերարերմամրւ Արքունիքը մրր ցութեան դաշտ էր ներկայացնում, մի կոզ
Դց թագաւորը, որ չէր ուղում կամ քիչ էր
ուզում իր շրապատողների ցուցմունքներով շարժվեի միւս կողմից։ մոգերր, որոնք «էդում էին իրանց դիրքի մէջ Տեալ. Այդ մըբցութիւնները պալատական դրամակեր էին առաջացնում. Եապոլհի մի քանի յաֆորալները սպանվեցին, բայց դրսի աշխարկ։ դրա վւոիարէն։ Հահգստութիւն էր վայելում. Պարսկաստանի գչուիւը խաոնված էր և կրօն ներն ոլ յոաականութիլԱր հալածողներ չունէին,
Լոամշապուհի ժամանակ թագաւորում էր Յաղկերտ առաջինը, որ Մեդւսւոր անոճն
էր ստացել, Մեղաւոր էր նա զուտ պարսկական տեսակէտից, այն պատճառով, որ դրադաչտականութեան և մոգութեան վաաո քի համար չէր հալածում քրիստոնեաներին, չէր պաաերադմոլմ Բիլղանգիայի դէմ /ի>դհակառաէչն, հալածում էր մոգերին և այ։ Նոլականներին, երբ նրանք ուղում էին կառավարողի, կարդադրողի դերի մէջ մաներ Ահա այդ Մեդաւորի թագաւորութեան միիցին էլ խաղաղ էր հայոց աշխարհը, պարսկական կուսակցութիւնը չէր կարող ադէ
