Էջ:Ս. Մեսրոպ.djvu/195

Վիքիդարանից՝ ազատ գրադարանից
Այս էջը սրբագրված չէ

փորձեր էր արել իր քիտքը դրոշմհլու, կերայլարաԱաւորելու մի միհոց գսւնելու վրա։ Տաոերը այդ դարաւոր որոհէռէքների վերքիե, ասմե՜Կաաֆող փորձն էին. Տառերից առահյ հադարաւոր տարիների ընթացքում, մարդկոլ թիւնը գրելու դանսւգան ձևեր ունէր. յայտոնի են եգիպտական հերիօդչիֆներր, նշաԱա֊

գրերը, Ասորեսաանի և Բաբիլօնի սեսլա֊

դրոէիէիւ1էեբրւ հրասնք դեռ շատ կաաոարե

լադորձվաձ միհոցԱեր էի՛ն, եթէ համեմատենք այն իեդճ »լ կոպիտ փորձերի հետ, որ գործադրում էր աւելի հին, նաթաագաամակամս մարդկութիմկը, հԼսաիճասԱաբար ա֊ ոա1 գալ«վ մ։ անկատար ձևից դէպի միւյ,, աւելի կատարհալ ձևը, դարերի ընթացքում փոփոիութիւններ և բարէ&որողու&հեր կատարելով, մարդկութիւնը հասալ տառերին, որոնցից աւելի կատարեալ միից նա մինչև այոօր դեռ չէ դաել. Բայց տառերն էլ մի նոր, էմսկախ, բոլորովին ինքնուրոյն դիւա չէի՚Աէ երկար ժամպետկի ընթացքում նրանք կազմվեցին հին նշանագրերից. Ամրոդհ 4ամամԱակ ձևերի փոփոի/ութիւններ էին տեղի ուսէ&ումք մինչև որ փորձով հասան ամենակատարեալ ձևին, այն է1 իւրաքաճ&չիլր տա ռով մի լեգոլի մէջ գոյութիԼն ունեցող ձայները նշանագրելով.

ո՜Վ էր՛ I՛ աոահին անդամ այդսլհռ