քսմբուհէ հայ աղգի այդ մեծ կորուստը, դա/ճ կսկիծ ով էր անց կացնում իր աիուր, միայնակ Օրերը, նրան յանձնվեց կաթողիկոոական ւոեղաւղահի պաշաօնը, և նա աշխատում էր օԲ ոլգիշեր, որ մեծ նեցուկից գրկված
եկեղեցին չը մոոաԱայ այն ճանաօլարհը,
ոբ գծված էր այ՛նքան երկարաաքւ ու մեծ իւնքէբով, այնքան զոհեբով է՝այց աո/հակութինը յաղթեց նրա՛ն. Սահակի մահից հա քիլ. հինդ ամիս ա՛նցած։ Նա էլ շաապեց գնալ իր յչհկերի մօսռ
Մ ահվան ահկոդԱում պաոկած ու֊սու.֊ցիչը չը մոոացալ որ այո աշքսաբհի վրա թոդնում է մի նոր, դեռ իէնահքի և հոգացոդու թեան կարօքո գործ։ ՛Բանի գուԱհր բերանուՏև էր, իր աշակեբւէքնձրին ու աքեբ&աւորնձրին իրաաոլմ էր աշխաւոեչ, ա՛նդադար աշխատելա հոգ1ւորակաւ/ն աշակերտների Տէ»1 մեռնողին շրֆաւղատել էին և Վահան Ամաաոա. նին ու հմայեակ Մամիկոնեւձ/հը..
Մեծագործութինները երաիյասւգիաու֊
թիճ են պահանում» Մեծագործ աԱհէհաւո֊
րոաթիճները կամ սուբբեր են, կամ հեր ւ՝
ներ աւղագայ սերոճդկերի համար 1ւ նրանց պակասութինները քնքվու֊մ, մոռացվում են առաջին իսկ երաիաագէս, ոերոճգի մտքից.
