Էջ:Ս. Մեսրոպ.djvu/267

Վիքիդարանից՝ ազատ գրադարանից
Այս էջը սրբագրված չէ

կաէլահ գործը ռ«4սաւծյ կարելի է նրա է հետևանքներով։ այլապէս։ պասակերը դժալոյն ու միակողմակի կը լինի» Եւ Սահակ֊Մես֊

բոպետն գործոճէութեան հետևանքները ոբոնելու համար հարկ չը կայ շատ հեռու գնար Մեր պատմութիւնը այստեղ նմանը չունեցող մի հրաշալի տեսարան է տալիս.

ՓառասուԱքաոասոճուհինգ աո արի էր, ինչ

Հայաստանում տառեր ո, գրքեր կային, Այս կարճ միացում երկրի եթէ ոչ դմբողի. թիճը, գոսէ նրա մեծ, նշպնաւոր մասը արդէն բոլորովին այլ մտաւոր երևոյթ է ներկայացնում» Այնքան նա պատրաստված է, այնքան բարձր գիտակցութեան է հասել, որ նահատակվում է գաղափարի վրա։ Գեաւ մամուո չէր բո լսել Սահակի և Մեսրոպի դձրեզմանների վրա, երբ նրպսց դպրոցները ահաւոր պատերազմ յայտարարեցին հինաայուբց իրանականութեան դէմ։ Ահա կեանքի մէջ մաած այդ նոբ ոյմն է, որի հետ պէտք է ծանոթանալ՝ տառերի գիւտի և գրական շարմման ամբողջ նշանակութինը հա սկա֊

Աշաիշատի և Օշականի հոդերը գձբեգ մաններ բացիս երկու մեծ գործիների համար մԻ այնպիսի ժամանակ, որ իորհրգա֊