թեան հասան իրար, որպէս ղի դագաղը ղգոյշ տա՜սն՛ս, յաձ չը գլորեն։ Այս սապատող լա՛նջը ծածկվսւծ էր մարդկանցով, ո բոնք այստեղ Տրիւ ընկած էին վսում,֊այս պէս է ասում, չը դիտեմ ինչու, տեղի գիրՔԸ՛ Այն բլուրների գլխից մարդիկ էին նայում հանդէսին և. հարց ու փորձ էին սձւոլմ՝ թէ ով է այսպիսի պատւով թաղվում. Իմանում է՜ին և զարմանում
ու հարիլր ու մի այսաղիսի մանրմունը տեսարաններ, Թւ֊ում էր թէ տեսնում եմ խուհկի ծուխը, լսում եմ սաղմոսների ձայԱր. աա նա մարեց այն ճորում, ահա նորից հնչեց, դուրս դալով այն մի բարձ
րվ>եան գ/ուխրէ
Ամբողջ ճաԱապարհը ես այդ հանդէսխ հետ եմ՛է Վերին աստիճասի ախորժելի մի դղյսցմունք է այն, եբբ սկսում ես պատ շունչ քաշել, երբ օդի մեղմութիւնը աչխոյժ է տաբածում թուլացած մարննիգ մէհւ Այս յասկարծակի, սիրուն փոփոխութիւնը, այս՜ նոր աշխարհքէ, որ գտնվում է Վաղարշապա տի մոծակներից ու այրվող օղից բարձր, ա ւելի ուժեղացնում է մտքիդ թոիչքը դէգի հեռու, դէպի ալևոր դարերի խորքը» Ինձ թւում էր թէ ամեն ինչ այնպէս է տեղի ունեցել, ինչպէս ես եմ ինձ ներկայանալում, թէ կարելի է այժմ, աոանց գրքերի ու վկայ
