Էջ:Ս. Մեսրոպ.djvu/295

Վիքիդարանից՝ ազատ գրադարանից
Այս էջը սրբագրված չէ

ե ինչ էին սովորեցնում հինգերորդ դարում՛։ Միայհ այն հանգամանքը, որ Եվնիկի դիաականքնն ադաս, ական դիրքը դրված է Հայաստանի մէչ, հայերէն կոկ, կանոնաւոր, որինակելի լեգուով, մի փայլուն ասչացոյց է Ար հինգերորդ գարում մտաւոր լարվածդ տենդային եռանդով առաջացող շարժումը

րալական հող էր ադատրասաել որ այդ տեսակ գրքերը հասկանալի և գրաւիչ լինեն շատերի համար, Եսկ Եղնիկի դիրքը ժամանակի բարձր լուսաւորսւթեան արաայայտութիւնն էր,

Փրիստմսէութինը երԱան եկաւ մի

այհաղիսի ժամանակդ երբ արնմտեան չուսաւոր աշխարհում գոյութիձէ ունէր կրէ/սա

կան նշանաւոր շարժում։ Հի՝։ դիտութիւնը

վաղուց թողել էր ղույո դիտական նպաաակը, որ բնութեասե և կեանքի օրկնքների մշակու&ե էր. Փիլիսոփայական ղպկաղան դըպ֊

լացներ այժմ աշիւաաում էին կրռն գտնել մարդկութեան համար. Օունա֊հոօմէական հեթանոսութիւնը պաոալել էր, աստույսձները կորցրել էին իրանց փայլը, կրթված մարդկանց նուրբ, ղահանչկոտ միտքը որոնում էր ուրիշ գաղափարներ, նոր պաշտամունք, Եւ փիլիսոփայական բաղմաթիւ սիս տեեները գալիս էին բաւարարութիւն տալոլ ժամանակի հասոճացահ պահանֆինէ