Էջ:Ս. Մեսրոպ.djvu/296

Վիքիդարանից՝ ազատ գրադարանից
Այս էջը սրբագրված չէ

Այդ որոնոռքների մէջ յայտնագործվեց քրիստոնէութիւնը, մի թարմ վարդապետող, թիճ, ոչ, արադ կազմակերպվում էր, ցոյց տալով եռանդ, տոկունոլք\էիլԱ։ I,ա օգտվեց մսէրերի ղրութիլհից և սկսեց նուաճեչ չու֊

սաւորված աշխարհը, Մի այդպիսի գժուար ու մեծ գործը նա չէր կարող գլուխ քերել, էքնալով լոկ կրօնակասն ուսմունք։ Չորս կողմից ն ա պաշարված էր զարգացած մտքե բսվէ որոկք քննել, մտածել գիտէին, վերա. ցական հարցեր ունէին իրանք առաջ և նը. բանչյ լուծմանն էին սպասում։ Այդ լուսաւոր միքավայրի արհամարհանքից և հալածանքրԻՏ •Ազատվելու համար, քրիստոնէութիւնը մօտեցաւ յոէական գիտութեասն և սկսեց նրանից փոխ առած սկզբունքների վրա գի՜՜ տական հիմքեր մշակել իր հա մա չէ է >

Մարդկային մտքի պատմութեան մէջ հաւ&դէս էր գալիս մի նոր երեոյթ—քրիստռ նէական գիտութիւնը, աստուածարանութիւ

նը։ Գաս հելլէնակսութիւնը չէր, որ այն.

քան ճոխացրել էր գիտութիէնը ն արուեստները, հելլէնականութիէնը, ըեդհակառակն, վերացաւ. նա տեղ չուն էր այն տեղ, ուր աստուածարաԱութիւն էր սկսվում։ Բայց նրա հին փորձերը, նրա հարուստ գանձերը պատ. կ անում էին ամենքին։ Օուեաստսքսիը դուրս մի նոր մտաւոր կենտրոն առաջացալ, որ