4 /Տ>չ (/ւն սովորեցնում հինգերորդ դարում։ Միայն այն հսքեդամահքը, որ Եղնիկի գիտական֊քննադատական դիրքը գրված է հայ
ասա Սանի մէչ, հայերեն կոկ, կանոնաւոր, օրինակելի լեզուով, մի փայլուն ասչացոյց է •ար հինգերորդ դարում մաաւոր լարված, աենդային եոանդով առաջացող շարժումը բաւական հող էր պաաորասաեչ որ այդ աաեսակ գրքերը հասկանալի և գրավիչ լինեն շատերի համար։ Իսկ Եզնիկի դիրքը ժամանակի բարձր լուսաւորաւթեան արաայայ֊
տութիւնն էրէ
Փրիստոնէութիանը երևան եկաւ. մի այնպիսի ժամանակ, երբ արևմաեսձ։ չու աաաւոր աշխարհում դոյու թիւ ունէր կրօնական նշաԱաւոր շարժում։ Հին դիաութինը վաղուց թողել էր զուտ դիտական նպաաակբ, որ քքհութեաս և կեաւանքի օրէնքների մշակուէքհ էր։ Փիլիսոփայական ղ$մեաղան դպրոցներ այժմ աշխատում էին կրօն գան ել մարդկութեան համար։ Յուա֊հոօմէական հեթաԱոսութիւնը սլաոաւել էր, ասաուածները կորցրել էին իրանց փայլը, կրթված մարդկանց նուրր, սլահանքկոա աքիտքը տէրո նում էր ուրիշ գաղափարներ, նոր պաշաամոճք։ Եւ փիլիսոփայական բազմաթիւ սիսաեէքները դալիս էին բաւարարութիւն $ոաչու ժամանակի հասունացած պահսքեֆին։
