Էջ:Ս. Մեսրոպ.djvu/299

Վիքիդարանից՝ ազատ գրադարանից
Այս էջը սրբագրված չէ

 V։ +7» 7յ

>յք էԿ՝ԼդբԻ Քէէ։ Կ՝ է՛ Իէհ Լւհ։ ԴԻ֊ք 1,։ ո֊Վէէ, հ—ք

է/ծ քԼյևքԽ ւ աբևելեան գդերը. 1կէք

նԴք.իք։ ի, յն Ամբարել էք ս,սնհ դիա,թԼ/։ ե աձձաճ »/».«>

թխա,,. ե. >,1, </ Իյ «

երի մբ$0,թխն. Մի կգՏիՅ էեթաատական

Կայեանեբի. << »։ >֊

նակԱները շիվեբոբոդէլ

հի. կբմեբ, Տիւ կ1Դց քբիաաանէայ դարեիքներբ էսքԼքհք էի. ,ն. <«.֊

«» <7 ո,աճեէսւ քհ։ բդհ֊

քէհպե մկք. ԱքողութիւԽը այն կբձնին պի—ի պաակսքկէբ, որ կարող կբ լի՛էր բաւարաբա թին տալ մարդու ոչ միայն ղգացմոճ բի՚ն, այլ և իյելբի., բաԱակէոնութեահ. Փբբիսամնէռթխնբ լաւ էր հասկացել այդ դը բու թխնբ և նրա աքոդուք/իէը ապահովվեց փաբհխ աքս էպնդամանքի, որ ն» ընդոճւեց

իբ մէջ էի աչի/արկ, ձուլեց իր մկք։

Բայց քո.չ չափով. Ստեղձելով գիաակսքկ սիստեմ, սլէաբ էր չը մոռանալ, որ նա պիտի համասլաաասիէան։ կրփխի ռկղբունքնեբքքէք ՚Բբիռաւքսէուիֆիճտը ամեն Իհ քընդունեց իր մէջ, այլ միայն այն, ինչ հարկաւոր հր է աո անց հւսկասռ թեան մէջ ընկնելու քքհ