հբն իր դկմ։ Եւ որպէս ղի իբրև ընտրող և մհրժող նա ուեենայ մ՛ի հաստատ յ&քկակէտ , պէսքք եզաւ ստեղծել անսխալական ասդլփլրներ քրիստոնէութեան համար է Եկեղեցին ա.. նէր իր աւանդութիւններր, իր գրքերը։ Գրպնք էլ հրատարակվեցին անվիճելի հեղինակութխններ։ Հին և նոր կտակարան֊
ները աստուածային ներշնչման, յայտնութե ահ պտուղներս են, ուբեէէե նրանց մկք էլ պէաք է պարունակված չինի բարձրագոյն ճշմարտու թիւնըւ Ինչ որ հակասում է այդ ճշմարաութեւսնք նա պիտի մերժվի։ Եւ ՔԸբիստոնեայ գործիհները այդպէս էլ անում
էինք մի ԿրՂԻՑ բմևակոիւ մղելով հեթասնոաաւթեան դէմ, միւս կողմից քրիստոնէուիք Լան քատագով գրոլածբներ հեղինակելով։
Եւ այսպէսք բրիսսւոնէա թխնը ընդու
նեց յո&ական լուսաւոբու.թեան մի մասը միայն> նա տիրապետող հանդիսացաւ արե մաոեսքն աշխարհում, հեթանոսութիմսր տեղի աոուեց ու սկսեց հետղհետէ հալվել, ոքնչահար Այնուհետև քրիստաքհէութիէը երկար մաժանակ քեաց դիտութեաձ։ միակ ներկայասցուցիչյլ։ Կասրելի համարելով պահպանել հին լուսաւորութիւնից միայն այն, ինչ նա միանգամից վերցրել էր, եկեղեցին երկար գարեր մարդկութինից թագցրած պահեց այն բոլոր գանձերը, որոնց հետ ինքը հաշտ֊
