266 Վեւ 1էր 4/»։ ՂԲԿաՔ էր մարդկու
թեան համար.
Բայց և այդպէս, ուրանաչ չէ կարկի, է ՔրԻսս,ո՝ննւ.թիւեը ահադին եաոայու.թիաՏւսեր մաաոա֊ցեց արնմաեան աշքսարհիք նոր, դեռ չը դարգւսցաձ ազգեր հաԱղէս եկան յուեսւէռօմէական աշխարհի յուրքբ, որոնք պիտի հաղորդակից լիէի այդ հի բադարակբթութեսէն։ Ահա դրանք հին գիաութինր կարող էի իԼրացնել քրիստոնէութեան միիցով միայն. Ցոճական փիչիքւոփասյաթեան բարդ ու նու֊րը սիսայւեէքները չէին կարող ճիշա մաաչեյի լինեք այդ ազգերին. քրիսաւքսէութեան վեհ պարզութիւհն էր/ որ նուաճեց նրանց միաոքր, ուրեԱճ և հպատակեցրեց դիտութեան։ Բրիսաոոեէու թիաձն էր միայնք որ հին և նոր աշի/արհների մէջ կապ դարձալ. նա էր միայն, որ պահեց իր մէջ եւրօսլակքմհ լուսաւորութեակ սադմերր, մինչն որ մարդկութիւնր հասսաա մի Տամաևակի ), երբ քրիստոնէո$֊թե$& պահպանաձ փշբօՏեքները այլ /ա հր բալյսկաեացրին նրան և հին հեչչէնականւ դիաու.֊
) Այդ Ժամանակը յառյաոնէ է Վէրաէնութեաև գար ա\.հ,ով, Կբ հեքհ,ոակա էի դիաովքիք ,յբղիվի՝ե լոյ։ Հանվեց հոացո,թիւ1ք.ք և մարդկայի միաքշ կեց 1արգաա1 կաի եկեղեցուց.
