յ։ւ/նգւ։լդհ գործունէութիւն սկսեց, որ էրասսլէս դարձաւ նոր շարժման հոգին, երկբէ ճակաաագիրը անօրինող, ՚Լևոնգը մէկն էր առաջին հայ ուսասնովսերից, որոնք արաոասահմանում էին վերկացրել իրանց կբթութիւնը, Վերադառնալով հայրենիք, նա օգնում էր իր ուսուցիչներին թարգմռ/նու էքիանների ժամանակ, Բեաոոյ նա գիւդակաԽ քահասնայի պաչաօնով էր բ աւականասնումք երբ Բաղկերաոի քաղաքակսնութիւնը նրան ասպարէղ նեաեց՝ քրիստոնէութիւնը ազաշաո֊
պամևեէու համար
Այդ ժամասհակ նա արդէն ծեր ու ահիւանգոա մի մարդ էր, Բայց ներքին կրակը չէին հանգցրել ոչ ծերութիւնրք ոչ մարՏև ական ակարու թիանրւ Ամբողջովին եռանդ կտրած, նա սկսում է մի վերին ասաոիճանի անվախ սլրօպադանգա, գաղափարի համար աքեաւկելը մի ծեր և հիւսւեգ քրիսաոսեայի համար առանձին ղժոլարութիւն չէր ներկայացնում. բնական էր որ նա «չինչ ուրախութիւն, ոչինչ գրաւչութիւն չը գան էր կեանքի մէք։ Եւ մենք աեոԱոլմ ենք որ նա էր ճառերի մէջ հիւանգութիւնից աոառապող մարդու արհամարհանքով է վերաբերվում աշխարհին, ամեն աոեղ չարչարսք ու աոասկ չանքներ է աոեսեոլմ և համողոլմ է որ չար մ։ այդպիսի մի դժբախաո կ Լանք ի համար
