Էջ:Ս. Մեսրոպ.djvu/322

Վիքիդարանից՝ ազատ գրադարանից
Այս էջը սրբագրված չէ

0՝յչ ես սսլասելու բան չէր Տքնում։ Պասլքթում է ապսսւսւմբութիւԿը։ ԱռահիՂ։ կայծը դնում է ՂաևոԱդ երէցը։ Իքնագլուխ, աուսնց

.ու ծ ւ/1 որների թոյլատրութեան պասելոս, ՜նա յարձակվում է, հարդում ու փախցնում ասքհ ա մ.ոգերին, որոնք սկսել էին աքի հպյ եկեզեցի քանդեր Կայծը <ւքնմիիսսչէռ հրդեհ է դանկէնմյ Ապստամբական կազմակերպսւ թիւնը պու Ր չէր նշանաբան լքհտրել «եզբայ բը եղբօր որդի՛ս հօր դէմ». գործը սկսվում է նախ և առաջ երկրի ներսում։ Կարգադրոալը շարունակ եպիսկոպոս սերի ժոայոֆւ է. 1ւա է, որ բաժանում է բաեակը երեր մասի, նա է, որ ցոյց է տալիս թէ իւրաքանչյիւր մաս որ տեղերի վրա պիտի յարձակվի ն այդսլիսով, յենված ոյժի և բոնութեան վրա, չէդոքացնում, անֆ/աս է դարձնում անյմիաբան տոարրերը։ Հարկաւոր է կարճ ժամամնակ գործ դնել, բայց շատ քայլեր ա՛նել. Կալա՜նաւորվում են այ՛ն նախարարները, որոնք չէին ուշում միանալ քրիստոնէական կոլ Յւակցութեան հետ. դրանց թւուՏէե էր է Վասակը, որ հայոց մարզպանն էր, քաղաքական իշխանութեպն բարձր ներկայացուցիչը երկրում. ք՝ոնութիւնը ահարեկոլմ է տարածում։ Եդիշէն ու ՛հազարը հիացմունքով պատմում են թէ ինչսլէս նախարարներից մէկը, որ չէր ուզում միանալ ապսաամբութեան,