Էջ:Ս. Մեսրոպ.djvu/321

Վիքիդարանից՝ ազատ գրադարանից
Այս էջը սրբագրված չէ

Հայաստան, էոեսան երկրի այդ զարմանալի կերպարանափոխուիիւնըւ Մեր երելու պւսաոմագիրները մեծ վշաով են նկարագրում թէ >չ յուսագատ սուգ էր էոիրել ամեն սւեղւ հրապարակական ողբեր էին կատարվում, եկեղեցու պաշտօկեասերը լացով ոէաղաչանքներով գիմում էին նախարարներիս, իսկ Փարպեցիս աւեչացԱում է որ նախարարների երեխաները փախչում էին իրանց հայրերի

գրկից՛ Մամա, իեչ դէմ էր ուրացողներին

հայ կինը նոյնպէս հրապարակ էր եկել իր արսւասուԱքներով, իր բողոքներով» Մաաւոր շարժումը հայ կնոքն էլ էր հասել և հասարակական նոր երեոյթների մէջ գուցկ ամե նից սրաաոուչս ու հրաշալին կին֊հերոսուհիներն էիս, որոնց անմահացրել է Եդիշէն իր գեղեցիկ նկարագրութիններով»

Խաղաղասիրական միջոց՛ները անօգուա աԱցսքեա Ցաղկերաի ահը նախարարներին ա» ւելի էր մասւչհլխ քան հոգևոր շահերի հասկացողութիւնը, Մագդեղականութիւնը սկսեց իր գործը, ատրուշաններ լինելովէ Եւ այդ ժամանակ վարդանը, հայոց զօրքերի հրամանաոարը և քրիստոնէական կուսակցոլբեան ամենաևշանաւոր ներկայացուցիչը, հաւաքում է իր լ&ւաոանիքը և ուղևորվում է դէպի յուԱաց բաժինը, ՜որպէս զի ապր։ իբրև քրիստոնեայ,