մար իր մօա պատանդ էր թողեք Վասակի երկու որդիներին։ Նախարարներից ոչ մէկը այդպիսի փորձանքի չէր ենթարկված, ոչ ոք նրանցից հարկադրված չէր միշա աչքի աքէա ունենալ որ իր գործոզութեաաւԵ եդպիակից է կախված իր որդիների կեանքը պարսից արքունիքում։ ԷԼնձնական հաշխաները ա մեն աոեդ են վճիւձյեր և աղէաներ արագս։ ցնոա. մ. նրանք պակաս չէ էծ։ և հինգերորդ
գարի շարժման մէչ, ՛հագար Փարպեցին
պատմում է մի շաաո բնորոշ դէպք։ Որ ահադին նշակակութիւն ոանի Վասակի վարմունքը հասկանալու համար։ Ուխսյապահ նախարարներից մէկը, մեր ծանա>թ ՎահասԵ Ս,մա.ոունին, հին թշնամութիւն ունէր Վասակի հեաո և թէ անձամր, թէ ուրիշների միջոցով շարունակ դրդում էր Վարդանին որ ապսաոամրութիւնը շուտ հռչակվի։ Օշականի աք. բը հաւատացնում էր թէ ինքը գաղափարի համար, հոգու փրկութեան համար է այդպէս ուզում։ ք՝այց պատմիչը մերկացնում է նրա իսկական նպաաոակը։ Ղ՚րանք բաոեր էին միայն, Ս>մատոանին Վասակին էր ուդոլմ Տխա սեր նա մառածում էր այսպէս. Վասակը կամ կը հեոաԵայ հայոց միարասԵութինից և իբրև թշնամի։ կը սպանվի ոլիաոապահ նախարարների ձեռքով, կամ թէ կը միանայ ապսաամ բութեան և այդ ղէսչքում նրա որդիները
