շրքապաաող ազգերի ազդեցութեան, Այն աք է« որ Փլյե՚նոփոնիւյ մի քամեի դար յեաոյ աարրած յոի, հռչակաւոր աշխարհագրագէռ Աաորարօեը գաոյ ի«1չ զարմանոայքէ որ հայերը, աաւորք/ները, արաքէհերը առանձին աղգեր են համարվում, մինչդեռ դրանք Բոէորր իրանց նիս ա ու կացով, բԱաւորութաամր, լեզուով և կերպարս.քնքով նման են իրար, այ՛ն տեղեէրում, աէլր Իբար մօա ե՛ն ապրում։ նոյկպիսինմսւնութիւն ունեն հայերը և պարսիէլնելյի ումարերի հեսաա
&ոյն հեղինակի այս կարծիքը, կա ծ, միակողմանի է 1ւ չափազսձւցանթիւն։ Ազգերը աբհեսաակսծէ միջոցով, քմահաճոյքով չեն կազմակերպվում, այլ ցեղական յայտնի պայմանների աղգեցութեամլանկարելի է բոլոր յիչված ազգութիւնները մի համարել մանաւպնդ այ՜ն պատճառով, որ ասորէ/ներն ու արաբները սեմական ցեդին են պատկանում. Բայց չէ կարելի չը իոսաովա֊
նել և այն, որ Ստրարէքնի գիաոդոա֊թիանը պտուղ է այն հանգամանքի, որ Արեմաեան Ասիայում մի տեսակ քաղւզքակրթութիա էր տիրում\ և նրան ենթարկվում էթն այդտեղ ապրող այն բոլոր ազգերը, որոնք սեփական, I
աոա՜նձնայատուկ, աչքի զաբնող քաղաքա կրթութիա մչակել չքւ կարողանում։
Այդ անկտրողութիէձյը շատ ակներն է
