ասելով.— Այս թագավորն ավելի արժեք ունի ինձ համար, քան քո Կոստանդին թագավորը։
— Դուք շատ եք առաջ գնում,— բղավեց Բալթաճիսը։
— Ես գնում եմ, բայց դուք արդեն գնացել եք, եթե շատ երկարացնեք, ջրի շիշը ձեր գլխին կտամ։
— Դուք ինձ անպատվում եք անձնապես։
— Քեզ էլ, քո թագավորին էլ,— աղաղակեց Պրոգոբոբոբոբոլոսր և թքեց գետնին։
Բալթաճիսը ձեռքը մեկնեց իր անկողնի երկայնքով պառկեցրած գավազանին, Պրոդոբոբոբոբոլոսն էլ ձեռքը երկարեց ջրի շշին և բռնեց հակառակորդի վզից, բայց Բրեմըրը բռնեց Բալթաճիսին և ես էլ՝ Պրոդոբոբոբոբոլոսին։
— Եթե այսպես շարունակեք,— սկսեց Բրեմըրը,— մենք կդիմենք նավապետին և կխնդրենք, որ մեր կաբինը փոխեն. մենք չենք կարող ձեզ հետ ապրել։
Երկու հույներն էլ իրենց կռվի «գործիքները» տեղները դրին և լռեցին։
— Ես կարծում եմ,— ասացի ես,— որ Պրոդոբոբոբոբոլոսն իրավունք չուներ խնդիրն անձնականի վերածելու։
— Հարցը հենց դրանումն է,— պատասխանեց Բալթաճիսը,— կարող էր ամեն բան ասել, բայց իմ անձնական արժանապատվությանը չդիպչել։
— Միթե դուր դրա՞ համար վիրավորվեցիք,— հարցրեց Պրոդոբոբոբոբոլոսը։
— Այո, դրա համար։
Պրոդոբոբոբոբոլոսը մի պահ լռություն պահպանեց, հետո աչքերը հառեց Բալթաճիսին և երկար նայեց. նրա աչքերն անզգալի կերպով խեղճացան, դարձան բարի, ներող և աղաչական։
— Դու ինձ պետք է ներես, իմ սիրելի Բալթաճիս,— ասաց Պրոդոբոբոբոբոլոսը,— ես ուզում էի անպատվել Հունաստանի թագավորին և նախկին պրեմիերին։
— Չեմ կարող ներել ձեզ,— բղավեց Բալթաճիսը։
Բրեմըրը զայրացավ։
— Իրավունք ունի Պրոդոբոբոբոբոլոսը, քեզ էլ, քո թագավորին
