Էջ:Վահան Թոթովենց, Երկեր (Vahan Totovents, Works).djvu/515

Վիքիդարանից՝ ազատ գրադարանից
Այս էջը հաստատված է

լսել թռչունների իրիկնային երգը, որ կախված էր ծառերի յուրաքանչյուր տերևից։

— Լավ է, շնորհակալ եմ,— պատասխանեք Մելիք-Անդրեասյանը և ավելացրեց.— կանայք հեշտությամբ են հաշտվում նորի հետ։

Տեր-Մինասյանը ծիծաղեց։

— Թե՛ քրիստոնեությունը և թե՛ մահմեդականությունը առաջին անգամ կանայք ընդունեցին,— ավելացրեց նա։

— Ինչպես է Սոֆիա Սերգեևնան,— հարցրեց Մելիք-Անդրեասյանը։

— Լավ է, այստեղ չէ, գնացել է Թիֆլիս։

— Արձակուրդո՞վ։

— Ոչ, գնացել է այնպես, իսկ ես մնացել եմ այստեղ արձակուրդով։

Նրանք սիրալիր բաժանվեցին։

— Այսօր ուշացար,— ասաց Ելենա Բեգլարովնան։

— Պրոֆ. Տեր-Մինասյանի հետ մի պտույտ արինք։

— Ի՞նչ էր ասում։

— Խոսում էր այնպես, դեսից դենից, Սոֆիա Սերգեևնան գնացել է Թիֆլիս։

— Լավ է․ անցյալ տարի էլ գնաց,— ամեն տարի գնում է։

— Նախանձեցի՞ր։

— Բան ասացիր...

Ելենա Բեգլարովնան չկարողացավ ասելիքն ասել, ներս մտավ Վահրամ Անանյանը։

Ելենա Բեգլարովնան, տեսնելով նրան, բացականչեց․

— Վագրամ Տիգրանիչ, միշտ լավ ժամանակին եք գալիս, միշտ մի բան փրկում եք։

Վահրամ Անանյանը սիրալիր ժպտաց և ուղղվեց դեպի պրոֆեսորի գրքերի պահարանը։

Վահրամ Անանյանը պրոֆ. Մելիք-Անդրեասյանի ամենաուշիմ աշակերտներից մեկն էր և մասնավոր ընդունակություն էր հայտնաբերում դեպի պատմությունը։ Պրոֆեսորը վերջերս նրան ընդունում էր իր տանը գրեթե ամեն օր, բաց անում պատմական գրքերի հարուստ գրադարանը նրա առաջ