Էջ:Վահան Թոթովենց, Երկեր (Vahan Totovents, Works).djvu/536

Վիքիդարանից՝ ազատ գրադարանից
Այս էջը հաստատված է

լկտի աղջիկները չկարողացան հարգել ռուբլին։ Ռուբլին, Միքայել, աշխարհի հիմքն է․․․

— Հին աշխարհի, Ալեքսանդր Իվանիչ։

— Հին-մին չեմ իմանում, ես գիտեմ մի աշխարհ, այդ աշխարհի հիմքը ռուբլին է, ռուբլին ինքը աստված է կամ աստծու պատկերը, իսկ սրա՞նք... սրա՞նք...

— Բավական է, նորից սկսեցիր,— ճչաց Աննա Ջումշուդովնան,— ռուբլի, ռուբլի, հասկացանք վերջապես։

— Չհասկացար, էլի չհասկացար։ Վերջապես, Միքայել, ինձ թողեցին աստծո պատկերին կարոտ։

— Մի անգամ հնարավոր լիներ, պարոն Մելիք-Անդրեասյան, խուզարկեիք նրա գրպանը և տեսնեիք թե ինչեր կան,— ասաց Աննա Ջումշուդովնան։

Մելիք-Անդրեասյանը կարծեց, թե Միրզա-Նուբարյանի գրպանում կլինեին ռուբլիներ։

— Այո, կան, խուզարկելու կարիք չկա,— բղավեց նախկին նավթահորատերը և գրպանից դուրս բերելով բանալիների մի փունջ, սկսեց շնգշնգացնել օդում։

— Կողպում է մինչև անգամ հացը,— ասաց Աննա Ջումշուդովնան և սկսեց հեկեկալ։

— Բավական է, բավական, կեղծավոր լաց մի տա...— սրտնեղեց Միրզա-Նուբարյանը։

Պրոֆ. Մելիք-Անդրեասյանը քարացած մնաց նստած տեղում։

— Ոչ միայն բոլշևիկները կողոպտեցին ինձ, կողոպտեցին ինձ նաև իմ զավակները և կինս, իսկական կողոպուտը սա է։ Նու, հիմա գրեթե առանց ռուբլու նստած եմ, ի՞նչ արժեք ունեմ, մարդ ինչքան ռուբլի ունենա, այնքան արժեք ունի։

— Այդ ճիշտ չէ,— ասաց Մելիք-Անդրեասյանը,— օրինակ՝ մենք, խորհրդային քաղաքացիներս, ռուբլի չենք դիզում, բայց յուրաքանչյուրը գնահատվում է ըստ իր արժանիքների, անձնական ընդունակությունների և այլն։

Միրզա-Նուբարյանը ամենացինիկ կերպով սկսեց հռհռալ․