ՍՊԱՍԱՎՈՐ.— (Ներս մտնելով) Օսմանյան արքունիքի արարողապետը, սենեկապետը, թարգմանը և նազիրներ։
ՄԱՅՐԸ.— Գնանք աղջիկս, և աղոթենք սուրբ կույս Մարիամին։
- Գնում են դահլիճի աջ դռնով: Հաջի Չելեբի, Պողոս ամիրա և Տիգրան ամիրա աճապարում են ընդունել նրանց: Ներս են մտնում արարողապետ, սենեկապետ, թարգման և երկու պալատական: Ամիրաները թրքական խոր բարևով ընդունում են նրանց:
ԱՐԱՐՈՂԱՊԵՏ.— Տյուզյաններից ո՞չ ոք չկա այստեղ մեզ ընդունելու, Հաջի Չելեբի։ Պատերի՞ն պետք է կարդանք սուլթանական ֆերմանը։
ՀԱՋԻ ՉԵԼԵԲԻ.— Աստծո կամքովը և կամքովը մեր փառապանծ արքայի Տյուզյաններից ոչ մի տղամարդ այլևս չի կարող լսել սուլթանական ֆերմանը։
ԱՐԱՐՈՂԱՊԵՏ.— (Հեգնական ծիծաղում է:)
ՀԱՋԻ ՉԵԼԵԲԻ.— Նրանք իրենց գլուխներով քավեցին իրենց մեղքերը, տեր իմ։ Տյուզյանների ապարանքում միայն կանայք կան, և կանայք իմացել են ֆերմանի բովանդակությունը։ Գոհ են արքայական կարգադրությունից։
ԱՐԱՐՈՂԱՊԵՏ.— Դուք նշանակված եք նրանց գործերի փոխանորդ, այնպես չէ՞։
ՀԱՋԻ ՉԵԼԵԲԻ.— Ներեցեք, տեր իմ, մենք այստեղ գործադրելու ենք Արքունիքի հրամանները միայն... (Ներս են մտնում Հալետ էֆենդի, Իսխել և զանազան ազգերի մի քանի վաճառականներ:) Մենք սպասավորներն ենք Օսմանյան կայսրության շահին և փառքին։ (Չելեբու աչքերը հանդիպում են Իսխելին և Հալետին:) Սպասավորությունը կայանում է նրանում, որ հաջողենք ավելացնել նրա շահերը և փառքը։ Մենք այս իմաստով ծառայել ենք, ինչպես և Տյուզյանները ծառայեցին այդպես... (Պաշտոնատարներից անախորժ արտահայտություն, Չելեբին անմիջապես շարունակում է) մինչև իրենց սայթաքումը և անկումը։
ԱՐԱՐՈՂԱՊԵՏ.— Դուք անգի՛ր եք արել ձեր ճառը, Հաջի Չելեբի։
