ՍՈՒԼԹԱՆ.— Ապա կարգագրի՛ր, արարողապետ, որ ձկնորսները առավոտները աղմուկ չբարձրացնեն ծովում, սարայի լուսամուտների տակ։
ԱՐԱՐՈՂԱՊԵՏ.— Հրամայեցեք և կկատարվի իսկույն, օգոստափառ։ (Լռություն:)
ՍՈՒԼԹԱՆ.— Այսօր ի՞նչ օր է։
ԱՐԱՐՈՂԱՊԵՏ.— Կիրակի է, տեր իմ։
ՍՈՒԼԹԱՆ.— Չեմ սիրում ես կիրակի օրը։ Կիրակի օրերը ես անպայման վնաս եմ հասցնում մի իսլամի։
ԱՐԱՐՈՂԱՊԵՏ.— Թող համբերատար լինի խանը ղազին և իսլամների խալիֆան։
ՍՈՒԼԹԱՆ.— Պիղծ և անպիտան օր է կիրակին։
ԱՐԱՐՈՂԱՊԵՏ.— Քավ լիցի, որ մի որևէ իսլամ մտածի, թե խալիֆան հանցավոր կարող է լինել, բայց պետք է հաղթել, օգոստափառ, չար օրվա չար բերումներին։
ՍՈՒԼԹԱՆ.— Մարգարեի անունով երդվում եմ, որ չեմ խնայի և ամենահավատացյալ իսլամին, եթե նա գործել է իմ կայսրության շահերի դեմ։
ԱՐԱՐՈՂԱՊԵՏ.— Իսլամը միայն փոքրիկ սխալներ կարող է գործել, հանցանք՝ երբեք։
ՍՈՒԼԹԱՆ.— Լսի՛ր։
ԱՐԱՐՈՂԱՊԵՏ.— Լսում է միակ արքայի միակ ստրուկը, խանը ղազի։
ՍՈՒԼԹԱՆ.— Քո լեզուն շատ է բլբլում։ Կկտրեմ։
ԱՐԱՐՈՂԱՊԵՏ.— Ինչպես որ իմ տիրոջ կամքը կցանկանա իր ստրուկի համար։ (Խոնարհվում է. լռություն:)
ՍՈՒԼԹԱՆ.— Գտի՛ր ինձ համար մի վրացի հարճ։ Դուր են գալիս ինձ այդ սևաչյա վրացուհիները։
ԱՐԱՐՈՂԱՊԵՏ.— Պատրաստ է նա մարգարեի հաջորդի համար։
ՍՈՒԼԹԱՆ.— Այսօր ևեթ։
ԱՐԱՐՈՂԱՊԵՏ.— Պատրաստ է, տեր իմ։
ՍՈՒԼԹԱՆ.— Չեմ ցանկանում կամազուրկներին։ Կամազուրկները ինձ ձանձրացնում են։ Ուզում եմ դժվարահաճներին, հասկանո՞ւմ ես։
