ՆԱԶԻՐ.— Երանի թե նվերների համար մենք անհանգստություն ցանկանայինք նորին կայսերական վեհափառության։
ՍՈՒԼԹԱՆ.— Ապա ի՞նչ արկղներ են դրանք։
ՆԱԶԻՐ.— Օսմանյան կեղծ ոսկիներ՝ կտրված արտասահմանում և բերված այստեղ այսօրվա նավով։
ՍՈՒԼԹԱՆ.— Երեք արկղ ոսկի և կե՞ղծ։
ՆԱԶԻՐ.— Այո, տեր իմ։
ՍՈՒԼԹԱՆ.— Ո՛ւհ, զայրացնում են ինձ այս եվրոպացիները։ Կամաց-կամաց նրանք իրենց քթերը խոթում են և մեր գանձի մեջ։ Պետք է արգելել եվրոպացիների մուտքը օսմանյան կայսրության բոլոր սահմանների վրա։
ՆԱԶԻՐ.— Եվրոպացիներ չեն, դժբախտաբար։
ՍՈՒԼԹԱՆ.— Ապա՞։
ՀԱՋԻ ՉԵԼԵԲԻ.— Եվրոպացիների համար արքայի սուրը կտրուկ է, օգոստափառ, մեր երկրի հավատարիմներն են նորին վեհափառության կայսրության դավաճանները։
ՍՈՒԼԹԱՆ.— Չեմ հասկանում։ Ուզում եք ասել, որ իմ կայսրության հպատակնե՞րն են արել այս բանը։
ՀԱՋԻ ՉԵԼԵԲԻ.— Դժբախտաբար, այո, փադիշահ։
ՍՈՒԼԹԱՆ.— Ովքե՞ր են այդ սրիկաները։
ՆԱԶԻՐ.— Օսմանյան կայսրության հավատարիմ ծառաներ։
ՀԱՋԻ ՉԵԼԵԲԻ.— (Սկսում է արկղներբ բանալ) Բանանք արկղները, և թող իր աչքովը տեսնի օսմանյան կայսրության վեհապետը։ (Բաց է անում արկղները:)
ՍՈՒԼԹԱՆ.— (Կեղծ ոսկիները տեսնելուց հետո) Ո՞վքեր են այս սրիկաները, ասացե՛ք։
ՆԱԶԻՐ.— Երկու հոգի են, օգոստափառ, մեկը՝ իսլամ, մյուսը՝ անհավատ։
ՍՈՒԼԹԱՆ.— Վերջապես ովքե՞ր են։
ՆԱԶԻՐ.— Հալետ էֆենդին և Իսխելը։
ՍՈՒԼԹԱՆ.— (Կատաղությունից երթևեկում է:)
ՆԱԶԻՐ.— Երկուսն էլ հավասար հանցավորներ, տեր իմ։
ՍՈՒԼԹԱՆ.— Ինչպե՞ս եք հաստատում, որ նրանք են։
ՀԱՋԻ ՉԵԼԵԲԻ.— Պոստատանը բռնված էր մի նամակ Հալետի
