Այս էջը հաստատված է
Քրտնաթաթախ և վազեվազ,
Շունչը կտրած և հազիվհազ,
Քարին տալով իր մի ոտը՝
Իրան գցեց Բալդու մոտը։
Եվ ի՜նչ տեսավ էն լղպորը—
Բալդին շոյում է եղբորը․
«Ապրի՛, ապրի՛, իմ մոր բալեն,
Խիստ հոգնել է զիլ վազելեն»։
Սատանեն էլ, փոքրիկ ճուտը,
Փորին տալով երկար տուտը,
Ասավ․ «Գնամ բերեմ հարկը,
Որ լցրել է պապս պարկը»․
Գնաց թոռը պատմեց պապին,
Թե հաղթվեց ծովի ափին։
Բալդին նորից
Թոկն ոլորեց․
Կախեց ծովից,
Խիստ փոթորկից,
Ձայներ եկան
Ծովի տակից
Մի այլ հնարք գտավ պապը
Եվ ուղարկեց թոռին ափը․
Թոռը եկավ, ասավ Բալդուն․
«Հերիք խառնես մեր ծովը դուն,
Էս ի՞նչ կարգ է,
Էս ի՞նչ վարք է,
Քու ուզածը
Էս ի՞նչ հարկ է,
Էս ի՞նչ լուր է.
Ի՜նչ տխուր է։
Իմացած կա գոնե մեկը—
Հարկ վճարեն սատանեքը․
Է՛, որ կուզես՝ մենք էլ կտանք․
