Էջ:Քաղաքավարութեան վնասները.djvu/7

— 4 —

քաղաքավարութեան։ Քունը երթալով կը ծանրանայ արտեւանանցդ վրայ։ Բազմութեան մէջ եկող քունն անկիրթին մեծն է, վանել հարկ է այդ քունը։ Բնաւթիւնը «քնացի՛ր» կ՚ըսէ, քաղաքավարութիւնը «մի՛ քնանար» կը պոռայ։

Փորձէ և քիչ մը քնացի՛ր։

Տան տէրը գլխուդ վրան կը տնկուի։

— Ինծի նայեցէ՛ք, կը պոռայ ապասաւորներուն, քիչ մըջուր բերէ՛ք Պապիկ աղային։

— Չէ, չէ, չեմ ուզեր ջուր։

— Ինչո՞ւ կը քնանաք, Պապիկ աղա։

— Նստած տեղս քունս եկաւ, ներեցէ՛ք։

— Մեզմէ չախորժեցար։

— Քաւ լիցի։

— Ուրիշներուն տունը մինչեւ առտու կը նստիք, մեր տունը շուտ մը կը քնանաք։

— Շատ կերայ այս գիշեր, այդ պատճառաւ․․․։

— Ոչ աս է ոչ ան, կ՚ըսէ տան տիկինը, մեր տունն աղէկ զբօսում չկայ, անոր համար․․․։

— Կ՚աղաչեմ, մի՛ խօսիք այդպէս։

— Ուրիշ տուն մը գտնուէիք նէ՝ հարկաւ ա՛լ աւելի պիտի զբօսնուիք և զուարճանայիք։

— Սիկարա մը բերէք Պապիկ աղային, կը հրամայէ տան տէրը։

— Խնձոր մը ոտկեցէք Պապիկ աղային , կը հրամայէ տան տիկինը։

— Շնարհակալ եմ։

— Խահուէ մը եփեցէ՛ք։