Այս էջը սրբագրված է
Ու թագուհին հըռհռում,
Զույգ ուսերը ծըռմռում,
Բթի տակը մըռմըռում,
Աչքերը ճըտ-ճտտացնում,
Մատներով չըտ-չտտացնում,
Ձեռքը մեջքին կանթ արած՝
Կանգնում հայելու դիմաց։
Արքազնուհի աղջիկը,
Հոտով վարդի փնջիկը,
Հետզհետե ծաղկելով
Մեծանում էր օրերով։
Աչքն ու ունքը սև սաթ էր,
Լույսը դեմքից կըկաթեր.
Դարձավ սիրունի փեսեն
Արքայազուն Եղիսեն.
Հոր մոտ ղրկեց նա պատգամ.
Արքան ասավ. «Հա՛, կըտամ», —
Յոթը քաղաք, շատ դղյակ —
Տվեց օժիտի տեղակ։
Թագուհին առագաստում
Իրան զուգում, պատրաստում,
Ու հայելուն նա էլի՝
«Ասա դու ինձ, հայելի՛,
Ո՞վ է ինձնից ավելի
Արմաղ-շարմաղ սիրելի»։
— Հայելին թե՝ «Թագուհի,
Լսիր, քեզնից ավելի
Խորթ աղջիկդ է սիրելի»։
Թագուհին է վեր թռչում,
Խփում նրան ու ճչում․
«Ա՛յ դու անպետք ապակի,
Քո սրտիկը թող ճաքի․
