Այս էջը սրբագրված է
Եթէ Աստուած ստեղծեց Զիս «իր պայծառ դէմքին պէս», Տուաւ ինձ լոյս, հոգի, շունչ՝ Ցաւերժութեան փաստ իբրեւ,
Այ մի՛ ըսեր. «հող էիր Պիտի դարձեալ հող դառնաս»։
Եթէ ծնայ մարդ-էակ, Հող դառնալուս շահն ի՞նչ է։ Ու վերջապէս, բանաստեղծութիւններու այս չարքը կը փակուի Իսահակեանի հետեւողութեամբ «Ե՛լ Ապրիր» երգին տողերովը որ վերապրումի, յոյսի կամարւող ծիածան է այս գիրքին վրայ եւ հայու հոգիներուն վերեւ.
Ծունկի՛ եկ արդ, ու տառ առ տառ Համբուրիր գանձ հայոց լեզուն,- Ու ապրի՛ր.
Վաղ հեթանոս ռազմերգերի Կայծն ամբարիր երակներիդ Ու ապրի՛ր.
Հին ողբերի տետրը սեւ յուշ Թաղիր անմեռ յոյզերիդ տակ,– Ու ապրի՛ր.
Գերուած հողի կարօտներիդ Արցունքի տեղ գարնան ցօ՛ղ տուր,– Ու ապրիր.
47
