Էջ:75-55 Թորոս Թորանեան.djvu/11

[[Հեղինակ:|]]

[[Կատեգորիա:]]

Նայեցայ դաշւոերու կանաչին հովերեր,
Ծամերուդ ջրվիժող hիւսքերր յիշեցի:

Կանաչին մկջ աեսայ ես հրկէզ կակաչներ,
Վարդահամ, վարդաբոյր այտերդ յիշեցի:

Նայեցայ կենսայորդ շողերուն արեւի,
Աչքերուս' աչքերուդ ես հուրը զգացի:

էրկինքին նայեցայ, օ՜, մաքուր ու կապոյտ,
Մատներուս տակ սրտիդ փոթորկումն զգացի:

Բերկրանքի ալիքը բարձրացաւ սիրտիս մկջ:
Հող ու ծիլ ես գրկել, համբուրել ուզեցի...

Հալկպ, Մայիս 1952

• * *

Կաղնի չեղայ ես կեանքիս մկջ, Որ հողմերկ վախ չունենամ: Եղայ եղկգ մը դիւրաթեք. Որ զեփիւռի շունչէն անգամ Կը տատանի ու կ՚օրօրուի, Իսկ երբ շաչէ քամին ուժգին, Մինչեւ գետին կը խոնարհի: Խոնարհումն այղ սակայն գիտցէք Քամին յարգել չէ բնաւին. Խորհուրդ կու տամ գիտնալ նաեւ' Օրօրուելով, խոնարհուելով Հասակովս իմ եղէգի Հողիս կապուած միշտ մնացի:

[[Հեղինակ:|]]

[[Կատեգորիա:]] Ոչ երկրաշարժ կայ եւ ոչ ջրհեղեղ Բայց կր իւեղդուի երկիրն իմ ջահել Գիշատիչներու ճանկին մկջ ահեղ: Ուր որ է կարծկք մահը անարգել Պիտի դուրս հանէ աչքերը մեր սեւ Ու երկիրը մեր այս ճամբէն անել Ցանձնէ սլաամութեան դաաասւոանին խեւ: Այս կոշմարային օրերուն մկջ բայց Ես որ տապանին մկջ չէի Նոյի, Աղաւնիս ճերմակ երկիր ղրկեցի Որ փութանակի երբ վերադարձաւ Կւոուցին ունկը ճիլդ ձիթենիի... Թող ագոաւներր մահ, մահ կռնչան Աղաւնեակիս իմ ես կր հաւաաամ:

10