Էջ:Armenian classical poetry vol 1.djvu/110

Եւ կամ ո՞ր օգուտ ի ճաշակմանէն,
Եթէ գեհենին մատնեցայց,
Եւ կամ զի՞արդ յԱբրահամ պարծեցայց`
Խորթացեալս ի գործոց նորին,
Որդիս գարշութեան հօր Ամովրհացւոյ,
Ըստ մարգարէին, որ առ իս յանկաւոր ձայնի։
Ժառանգ մերժելի, Եթովպացի
Եւ ոչ սենեկին Սառայի,
Ըստ տեսանողին առ իս առածի,
Եղբայրս Շամրնի և կամ Գոմորայ,
Համբակս անլուաց և անաղելի՝
Խակակութ պորտոյն խակութեան Ոողայ և Ողողիբայ,
Ըստ Եզեկիէլի կըրկնանախատըն կըշտամբութեան։

Դ.

Եւ քանզի ի ծուփըս բազմավըտանգըս
Սլէտանջ հողմոյ սաստկապէս զըզուեալ
Ուժգին լըլկանօք ի սպառ տագնապմամբ ի ծովին,
Փոխեալ ընկեցեալ ի վըտակն վայրենական ողողիչ,
Առ որս ըզմատունըս ձեռացս այսըր-անդըր տարաբերեալ,
Իբր ի հոսանաց բըռնութեանց գարնանազայր գետոց,
Արտաձըգեալ յակամայ ընթացըս ողորմագին գըլորման,
Ջրակուլ ոգեսպառ պըղտորարբութեամբ,
Դաժանահոտ սկախառն մամռարմատ խառնախռիւ՝
Մահաբեր երկամբք վանեալ,
Ըստ որոց յուղխիցըն հեղեղիցին՝ հեղձուցեալ։
Այսու առակաւ և ես՝ եղկելիս,
Խօսին, և ոչ իմանամ,
Գոչեն, և ոչ ինչ լըսեմ,
Բարբառին, և ոչ զարթնանամ,
Հընչեն, և ոչ փոխադրիմ,
Փողեն, և ոչ գումարիմ,
Վիրաւորիմ, և ոչ ևս ըզգամ,
Կըռոցըն գարշութեան նըմանեալ՝
Թափուր յազդմանէ բարեաց իմաստից։
Արդարև չար առաւել յաւէտ իսկապէս,
Քան զօրինակըդ ճըշմարտութիւնըս՝