Էջ:Armenian classical poetry vol 1.djvu/121

Ի խորոցս աներևութից
Զգործեցելոցս ողբալով հառաչեմ։
Կարող ես, բարեգո՛ւթ, և անդ հրաշագործել,
Յաւէտ զօրութեամբ ասելով,
Թէ՝ Ողջ եղիջիր յոգւոյդ խորտակմանէ,
Եւ կամ՝ Թողեալ լիցին քեզ մեղանք քո,
Կամ թէ՝ Ե՛րթ ի խաղաղութիւն սրբեալ ի մեղաց։
Եւ զոր յայնմ ժամու ոչ ժամանեցից պաղատել,
Այսօր ընկալցիս մարդասիրապէս,
Ո՛վ երկայնամիտ, բազմաշնորհ, ամենակեցոյց։

Գ.
Յորժամ, որ այժմս բանապաճոյճ
Խրոխտաձայն, սիգացող, բարձրապարանոց՝
Անկեալ դնիմ դի անկենդան,
Կարկեալ ի խօսից, կաշկանդեալ ձեռօք,
Լքեալ անդամօք, խփեալ շրթամբք,
Կափուցեալ աչօք, տախտակ անշարժուն.
Կոճղն կիսայրեաց, արձան անզգայ.
Պատկեր անբարբառ, գոյութիւն անշունչ,
Ողորմելի տեսիլ, աշխարելի կերպարան.
Ողբալի օրինակ, եղկելի դէմք,
Արտասուելի նմանութիւն, լռեցեալ լեզու.
Ցամաքեալ խոտ, թօթափեալ ծաղիկ.
Ծորեալ գեղ, շիջեալ ղամբար.
Դատարկ կոկորդ, խոպանացեալ սիրտ.
Աղխեալ ազդարան, սպառեալ աղբիւր.
Թալկացեալ մարմին, ժողխեալ որովայն, քակտեալ տաղաւար։
Կոտորեալ ոստք, բաժանեալ յօդք,
Հատեալ ծառ, սղոցեալ արմատ.
Թողեալ տուն, հնձեալ արտ, ստորախուզեալ բոյս.
Օտարացեալ բարեկամ, մոռացեալ պահեստ.
Թաղեալ գարշութիւն, մերժեալ ատելի,
Բարձեալ խէթ, անարգեալ կմախք,
Եւ իբր զանպիտան առ ոտն կոխեալ։
Կարօտեալ այլոց մաղթանաց,
Որք զհաւատոց թշուառիս՝ ձայնիւ նուագեալ՝
Աղերս հառաչման, ցօղով արտասուաց,