(ԺԱ֊ԺԲ դդ.)
ՏԱՂ ԳԵՐԵԶՄԱՆԱԿԱՆ ՎԱՍՆ ՓՈԽՄԱՆ
ԵՐԱՆԵԱԼ ԵԻ ՍՈԻՐԲ ԿԱԹՈՂԻԿՈՍԻՆ ՀԱՅՈՑ
Յորժամ ըզմիտքըս ժողովեմ
Ի՚ ի քննութեան բան պարապեմ,
Յանկարծ զիմոցս աղէտ յիշեմ
Յառաջ ւ´ի վերջ՝ զոր ճանաչեմ։
Զինչ Հայք էին՝ զայն յիշեմ
Ի՚ այլ զինչ եղաք զամեն գիտեմ։
Լուր՝ զանվըճար աւաղն ասեմ
Գաղտ ու թագուն, ւ՚ի լոյս չհանեմ։
Ափ ի բերան համակ պահեմ
Զողբահամբոյր բանն արգիլեմ.
Եւ յանձն առնուլ զայն չըկարեմ
Թէ ւ՚ի կատարըն չը բովեմ։
Դարձեալ ի լուռ կալով չուժեմ
Դադար չը տայ ւ՚ես չ՚համբերեմ.
Թէ ու պակաս՝ բայց զոր կարեմն
Զայն ծայրաքաղ ի լուր ածեմ.
Եւ զբանաստեղծքըն յորդորեմ
Հետ իմ յասելըն յօժարեմ։
Յողբոց հանդէսըս հրաւիրեմ,
Զմարգարէից զխօսն աւանդեմ.
Եւ զգուժաբերսըն գումարեմ,
Ըղձայնարկու կանայս կոչեմ։
Անդ ի Հայոց սուգ ժամանեմ
Եւ զհոգևոր տէր աւաղեմ։
Զեկեղեցւոյ լաց ծաւալեմ,
Զիւր մերկութիւնըն ցուցանեմ.
