Էջ:Armenian classical poetry vol 1.djvu/140

Յանցաւորացըն կըթեցաւ։
Այնց որ խոզից ապտակեցաւ
Ի՚ էրէ վայրի արածեցաւ.
Մորճն ի բոցոյ տապն արբեցաւ
Ի՚ անձրև յամպոյն ոչ տողեցաւ։
Այսպէս և մեզ պատահեցաւ
Երկու դիմօքդ անարգեցաւ.
Յառաջն անյաղթ երևեցաւ
Ի՚ այժմ յաղթեցաւ ապտակեցաւ։
Զի բանսարկուն նախանձեցաւ
Սկըզբնաչարին սիրտն ոխացաւ.
Ի՚ի մէջն որոմըն ցանեցաւ
Խըրձունք հըրոյ պատրաստեցաւ։
Դրախտն ի փուշ փոխարկեցաւ
Ի՚ոստն անպիտան ատաղձացաւ.
Մեղաց յանցանքն յաճախեցաւ
Ի՛ ընդ յաճախելն խորտակեցաւ:
Կառքն յարմատոց տապալեցաւ
Աթոռն ի բաց հոլովեցաւ.
Արքայութիւնն անհետացաւ,
Առաջնորդի հարկ վերացաւ։
Եղջերն իւղոյ դատարկացաւ
Յօծանելոյ պարապեցաւ.
Լար արծաթոյն ժանգով ներկաւ։
Մանեակ ոսկւոյն խորտակեցաւ,
Թագն ի կորուստ ընկըրկեցաւ
Ակունքն ի հող խառնակեցաւ.
Զգեստ փեսային պատառեցաւ,
Փեսայն ի սուգ խըրթնի ցուցաւ:
Հարսըն գերի վըտարեցաւ
Ի՚ի զարդերաց կողոպտեցաւ…